Krystyna Ułamek

Pracuję w podejściu integracyjnym, a metody terapeutyczne dostosowuję do potrzeb i trudności klienta. Na człowieka patrzę całościowo, swoją uwagę kieruję zarówno na warstwę słowną, jak i na to, co dzieje się na poziomie ciała.

Pracuję z:

– dorosłymi, młodzieżą oraz dziećmi od 7 r. ż.

– osobami zmagającymi się z brakiem poczucia własnej wartości, które nie akceptują siebie lub swojego ciała;

– osobami, które doświadczyły szeroko rozumianej straty, przeżywają żałobę, mierzą się z lękiem przed śmiercią;

– osobami doświadczającymi trudności w relacjach, z doświadczeniem traumy relacyjnej;

– osobami z depresją lub lękami;

– matkami – szczególnie z kobietami w ciąży, które doświadczają obniżonego nastroju, niepokoju,  odczuwają lęk przed porodem; kobietami w procedurze in vitro; z doświadczeniem poronienia; młodymi matkami zmagającymi się z obniżonym nastrojem lub depresją poporodową, z doświadczeniem trudnego porodu lub narodzin wcześniaka, a także doświadczającymi trudności w relacjach rodzinnych lub z odnalezieniem się w nowej roli;

– także z osobami z diagnozą ADHD.

Podczas sesji korzystam głównie z metod werbalnych, opieram się na teoriach przywiązania i czerpię z myślenia humanistycznego, psychodynamicznego i analitycznego w połączeniu z wrażliwością na ekspresje ciała. W zależności od gotowości klienta mogę wplatać w rozmowę doświadczenia ruchowe lub arteterapeutyczne. Przy czym ruch w kontekście terapii rozumiany jest bardzo szeroko – jako oddech, postawa ciała, gest, odczucia sensoryczne oraz ruch w przestrzeni.

Włączanie ruchu w proces psychoterapeutyczny wynika z wzajemnego oddziaływania na siebie ciała i umysłu. W ruchu może odzwierciedlać się nasz świat zewnętrzny. Nawykowe usztywnienia i chroniczne napięcia mogą być wyrazem podobnych napięć i usztywnień w sposobie myślenia, wyrażania emocji, reagowania, kształtowania relacji, czy postrzegania rzeczywistości. Ruch i emocje korzystają z tych samych ścieżek neurologicznych. Bywa, że poszerzenie jakości ruchowych wpływa na to, że mamy więcej strategii radzenia sobie w codziennym życiu. W strukturach ciała zapisują się przeszłe doświadczenia i związane z nimi emocje. Niekiedy nie potrafimy wyrazić słowami naszych przeżyć i wtedy metody niewerbalne mogą pomóc w dotarciu do zamrożonych w ciele doświadczeń, budowaniu relacji oraz rozwoju człowieka.

Dzieci rzadko mówią o tym, czego doświadczają, z czym się zmagają, co czują. Zabawa jest ich naturalnym sposobem opowiadania o sobie, swoich przeżyciach i otaczającym je świecie; ruch zaś – drogą ekspresji emocji. Dlatego w pracy z małymi klientami sięgam często po metody niewerbalne takie jak zabawa, rysunek oraz ruch, które wspierają ich rozwój i rozumienie siebie.

O mnie:

Jestem psychoterapeutką i pracuję w podejściu integracyjnym. W centrum zawsze jest dla mnie podmiotowość człowieka, jego indywidualne potrzeby, trudności, cierpienie. Czerpię z różnych podejść psychoterapeutycznych i dopasowuję metody pracy do niepowtarzalnej sytuacji danej osoby. Szczególnie bliskie jest mi myślenie psychodynamiczne i psychoanalityczne oraz teorie przywiązania. Łączę rozmowę z wrażliwością na ekspresję ciała.

Ukończyłam pełne czteroletnie szkolenie psychoterapeutyczne w Polskim Instytucie DMT. Doświadczenie zawodowe zdobywałam w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, gdzie pracowałam z osobami z diagnozą schizofrenii, chorobą afektywną dwubiegunową; na oddziale dziennym psychiatrycznym dla dzieci i młodzieży w placówce Fractal Concept, gdzie pracowałam z młodzieżą z diagnozą depresji, lękami, po próbach samobójczych, z trudnościami adaptacyjnymi, w relacjach z rówieśnikami, brakiem akceptacji siebie, samookaleczeniami, z doświadczeniem nadużycia; w Przychodni Renort – Słuchając Ciała oraz Pracowni Psychorozwoju Kielczyk, gdzie prowadziłam psychoterapię indywidualną osób dorosłych. Prowadziłam także grupy rozwojowe i terapeutyczne dla dzieci w placówkach edukacyjnych.

Nieustannie rozwijam swoje kompetencje zawodowe.

Obecnie jestem w trakcie rocznego seminarium „Praca psychoterapeutyczna z kobietą w ciąży i diadą matka-niemowlę” prowadzonym przez Elżbietę Wilkowską w Mazowieckim Centrum Psychoterapii Psychodynamicznej.

Swoją pracę poddaję regularnej superwizji.